Wszystkie osoby mające zamiar organizować imprezy kajakowe w kołach i klubach PTTK powinny zapoznać się z następującymi uregulowaniami prawnymi:

U W A G A : Strona w aktualizacji, informacja może być niepełna lub nieaktualna
  1. USTAWA z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 20, poz. 104), 884 wraz z późniejszymi zmianami, tekst jednolity - OBWIESZCZENIE MARSZAŁKA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 31 maja 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. Nr 79, poz. 855) określa zasady tworzenia stowarzyszeń (min. 15 osób), nakłada obowiązek wpisu stowarzyszenia do Krajowego Rejestru Sądowego. Zgodnie z ustawą osobowość prawną i możliwość rozpoczęcia działalności uzyskuje się dopiero po wpisie do KRS. Stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.
  2. USTAWA z  dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie(Dz. U. Nr 127, poz. 857), wraz z późniejszymi zmianami,
  3. USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. Nr 133, poz. 884 wraz  z óźniejszymi zmianami, tekst jednolity - OBWIESZCZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 21 marca 2001 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o usługach turystycznych (Dz. U. Nr 55, poz. 578) określa warunki świadczenia, przez przedsiębiorców i przedsiębiorców zagranicznych w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. - Prawo o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178, z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193 oraz z 2001 r. Nr 49, poz. 509), zwanych dalej "przedsiębiorcami", usług turystycznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także za granicą, jeżeli umowy z klientami o świadczenie tych usług są zawierane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Stwierdza też, że uzyskania zezwolenia wymaga działalność gospodarcza polegająca na organizowaniu imprez turystycznych oraz na pośredniczeniu na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych, podaje wykaz informacji, jakie musi przedstawić organizator imprezy klientowi przed zawarciem umowy (cena, trasa, kat. środka transportu, program, ilość posiłków, informacje o przepisach paszportowych, zdrowotnych, zakwaterowaniu, warunkach zapłaty itp.), określa, co powinno być zawarte w umowie z klientem. Ustala też warunki uzyskania uprawnień przewodnickich. Organizatorzy turystyki, organizujący imprezy turystyczne za granicą, mają obowiązek zawarcia na rzecz osób uczestniczących w tych imprezach umów ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia.
  4. Ustawa z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. 2017, poz. 1566) stanowi, że każdemu przysługuje prawo do powszechnego korzystania ze śródlądowych powierzchniowych wód publicznych, morskich wód wewnętrznych wraz z wodami Zatoki Gdańskiej i z wód morza terytorialnego, jeżeli przepisy nie stanowią inaczej. Korzystanie ze śluz lub pochylni jest odpłatne. Zabrania się grodzenia nieruchomości przyległych do powierzchniowych wód publicznych w odległości mniejszej niż 1,5 m od linii brzegu, a także zakazywania lub uniemożliwiania przechodzenia przez ten obszar ( z wyjątkiem stref ochronnych i obrębów hodowlanych).
  5. USTAWA z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej. (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43) - reguluje sprawy związane z uprawianiem żeglugi na wodach śródlądowych, zawiera klasyfikacje dróg wodnych, omawia zasady poruszania się po szlakach wodnych. Stwierdza, że przy mijaniu statek płynący w górę drogi wodnej powinien, uwzględniając miejscowe warunki i ruch innych statków, ustąpić drogi statkowi płynącemu w dół drogi wodnej. Statek wyprzedzający powinien wyprzedzać statek wyprzedzany z jego lewej burty. Jeżeli szlak żeglowny jest dostatecznie szeroki, statek wyprzedzający może również wyprzedzać statek wyprzedzany z jego prawej burty. Minister właściwy do spraw transportu, mając na względzie konieczność zapewnienia bezpieczeństwa ruchu żeglugowego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe przepisy żeglugowe normujące ruch statków na szlaku żeglownym i w portach, sygnalizację wzrokową i dźwiękową oraz łączność radiową na śródlądowych drogach wodnych, sposoby oznakowania nawigacyjnego szlaku żeglownego, budowli i urządzeń hydrotechnicznych, przeszkód nawigacyjnych oraz budowli i linii przesyłowych, wzory znaków i sygnałów żeglugowych, ich znaczenie i zakres obowiązywania, kierując się obowiązującymi w tym zakresie wymaganiami międzynarodowymi.
  6. USTAWA z dnia 18 grudnia 2001 r. Przepisy wprowadzajšce ustawę - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1546 wraz z późniejszymi zmianami, tekst jednolity - OBWIESZCZENIE MINISTRA TRANSPORTU i GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy - Kodeks morski. (Dz. U. z 1998 r. Nr 10, poz. 36)
  7. USTAWA z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim. (Dz. U. Nr 228, poz. 1368).
  8. USTAWA z dnia 28 września 1991 r. o lasach. (Dz. U. Nr 101, poz. 444 wraz z późniejszymi zmianami, tekst jednolity - OBWIESZCZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA z dnia 27 czerwca 2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o lasach. (Dz. U. Nr 56, poz. 679) określa m. in. zasady wstępu do lasu (biwakować można tylko na terenach wyznaczonych przez właściciela, palenie ognisk i używanie otwartego ognia jest zakazane w miejscach innych niż oznaczone oraz w odległości mniejszej niż 100 m od lasu, strażnicy leśni maja prawo legitymować i karać mandatami osoby łamiące te przepisy).
  9. USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 wraz z późniejszymi zmianami, tekst jednolity - OBWIESZCZENIE Marszałka Sejmu rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 lipca 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie przyrody. (Dz. U. 2018, poz. 1614).
  10. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA z dnia 13 kwietnia 2010 r. w sprawie siedlisk przyrodniczych podlegających ochronie oraz gatunków będšcych przedmiotem zainteresowania Wspólnoty, a także kryteriów wyboru obszarów kwalifikujšcych się do uznania lub wyznaczenia jako obszary Natura 2000 (Dz. U. Nr 77, poz. 510) Ustala typy siedlisk przyrodniczych podlegających ochronie i gatunki zwierzat podlegajacych ochronie na obszarach NATURA 2000
  11. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA z dnia 11 września 2001 r. w sprawie określenia listy gatunków roślin rodzimych dziko występujących objętych ochroną gatunkową ścisłą i częściową oraz zakazów właściwych dla tych gatunków i odstępstw od tych zakazów. (Dz. U. Nr 106, poz. 1167).
  12. USTAWA z dnia 25 czerwca 1999 r. o Polskiej Organizacji Turystycznej.
    (Dz. U. Nr 62, poz. 689) - Cel: wzmocnienia promocji Polski w  dziedzinie turystyki w kraju i za granicą tworzy, nadzór nad Polską Organizacją Turystyczną sprawuje minister właściwy do spraw kultury fizycznej i turystyki.
  13. ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 26 sierpnia 2002 r. w sprawie ustanowienia odznaki honorowej "Za zasługi dla turystyki", ustalenia jej wzoru, zasad i trybu nadawania oraz sposobu noszenia. (Dz. U. Nr 148, poz. 1232).
  14. ROZPORZĄDZENIE PREZESA RADY MINISTRÓW z dnia 20 czerwca 2000 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki. (Dz. U. Nr 50, poz. 588) - Przeniesienie turystyki, w tym Polskiej Organizacji Turystycznej, do Ministerstwa Gospodarki.
  15. USTAWA z dnia 11 wrzesnia 2015 r. o zmianienustawy o systemie oœwiaty oraz ustawy o Krajowym Rejesrze KarnymDz. U. 2015, poz. 1629, dnia 15 paŸdziernika 2015 mówi o zasadach organizacji wypoczynku dla dzieci i młodzieży w okresie ferii i wakacji.
  16. USTAWA z dnia 29 kwietnia 2010 r. o zmianie ustawy o usługach turystycznych oraz o zmianie ustawy – Kodeks wykroczeń. (Dz. U. Nr 106, poz. 672) .
  17. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ i SPORTU z dnia 8 listopada 2001 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki krajoznawstwa i turystyki. (Dz. U. Nr 135, poz. 1516) mówi, że szkoły organizująć dla wychowanków i uczniów różnorodne formy krajoznawstwa i turystyki mogą współdziałać ze stowarzyszeniami i innymi podmiotami, których przedmiotem działalności jest krajoznawstwo i turystyka. Stwierdza również, że Dyrektor szkoły wyznacza kierownika wycieczki lub imprezy spośród pracowników pedagogicznych szkoły o kwalifikacjach odpowiednich do realizacJI określonych form krajoznawstwa i turystyki. Kierownikiem wycieczki lub imprezy może być też inna, wyznaczona przez dyrektora szkoły osoba pełnoletnia posiadajaca odpowiednie uprawnienia, w tym przewodnika turystycznego, przodownika lub instruktora turystyki kwalifikowanej lub pilota wycieczek. na kierowniku wycieczki spoczywa obowiązek opracowania programu i regulaminu wycieczki, zapoznania uczestników z warunkami bezpieczeństwa oraz m. in. dysponowanie i rozliczenie środków pieniężnych przeznaczonych na wycieczkę.